W przypadku umów o pracę wynagrodzenie należy się pracownikowi za samo „pozostawanie do dyspozycji pracodawcy”. Nie ma zatem znaczenia, czy w tym czasie faktycznie jakakolwiek praca jest wykonywana przez pracownika, czy też nie. Sytuacja wygląda inaczej w przypadku umów B2B. W kontraktach B2B zasadą jest zapłata wynagrodzenia jedynie w przypadku faktycznej realizacji zadań. Czy tak musi być zawsze? Czy istnieją mechanizmy, aby zagwarantować sobie wynagrodzenie nawet w sytuacji, gdy przez jakiś czas zlecenia nie będą realizowane, a umowa B2B nadal będzie obowiązywała?
Sposoby wynagradzania w umowie B2B – godzinówka, dniówka czy może ryczałt?
W umowach B2B strony mają sporą dowolność w kształtowaniu sposobu rozliczeń za zadania wykonywane w ramach umowy. Mogą umówić się np. na:
albo użyć metody kombinowanej, tj. łączącej dwa lub kilka z tych sposobów jednocześnie (np. ryczałt + procent).
Zdarza się też, że wybrany model rozliczenia zawiera jeszcze dodatkowe ustalenia, np.:
Wynagrodzenie w umowie B2B – czy przysługuje za czas gotowości do wykonywania zadań?
Problem z rozliczeniem umowy B2B może pojawić się, gdy zleceniodawca nie ma w danym momencie zadań czy projektów do zlecenia wykonawcy, a umowa B2B z wykonawcą (zleceniobiorcą) nadal pozostaje w mocy. Strony pozostają więc związane umową B2B, natomiast faktycznie żadne zadania nie są przez wykonawcę (zleceniobiorcę) realizowane.
Kłopot ten nie pojawia się w zasadzie tylko w przypadku rozliczenia umowy B2B na zasadzie ryczałtu ze stałą miesięczną kwotą, bez wskazania minimalnego progu liczby godzin, który uprawnia do otrzymania wynagrodzenia. W takiej bowiem sytuacji, niezależnie od tego, czy w danym momencie wykonawca realizuje jakieś zadania, czy też nie – wynagrodzenie przysługuje mu w niezmiennej wysokości.
Powyższy problem natomiast faktycznie występuje przy umowach B2B z rozliczeniem godzinowym/dziennym. W takim bowiem przypadku, gdy nie zadba się odpowiednio na etapie redagowania umowy o postanowienia gwarantujące wykonawcy np. „bench pay” („bench salary”) – czyli swoiste wynagrodzenie „postojowe” za czas niewykonywania zleceń – wynagrodzenie za czas niewykonywania zadań w ramach umowy B2B nie będzie należne. Nie ma bowiem przepisu, który gwarantowałby zleceniobiorcy otrzymanie wynagrodzenia „za gotowość” do świadczenia usług w ramach umowy B2B. Aby takie wynagrodzenie otrzymać – należy wyraźnie przewidzieć to w treści umowy.
W praktyce, postanowienia dotyczące „bench pay” (wynagrodzenia „postojowego”) spotyka się często w umowach B2B zawieranych w branży IT. Firmy zatrudniające na umowach B2B programistów czy developerów cenią ich umiejętności na tyle, że gwarantują im pewien pułap wynagrodzenia (np. połowę stawki godzinowej/dziennej) także w przypadku braku zleceń w danym momencie. Cel jest prosty – zachować „na pokładzie” firmy cennego pracownika, mimo okresowego braku projektów, które można mu zlecić do wykonania.
Dlatego też, w przypadku umów B2B z rozliczeniem godzinowym lub dziennym, tak ważne jest właściwe sformułowanie postanowień umowy na wypadek wystąpienia okresowego spadku liczby zadań (godzin zlecenia) lub całkowitego ich wygaszenia przez pewien czas. W przypadku bowiem braku takich regulacji umownych – zleceniobiorca nie będzie dysponował realnymi narzędziami prawnymi, aby takiego wynagrodzenia za czas „postoju” się domagać.
Prowadzenie działalności gospodarczej niezwykle często wiąże się z zawieraniem umów B2B. Nazwa ta wielokrotnie pojawia się przy wielu okazjach, zawsze jest jednak związana z przedsiębiorcą – który to prowadzi swoją działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej lub spółki (kapitałowej lub osobowej). Co więc kryje się za skrótem B2B?
W ostatnich latach coraz większą popularnością cieszy się współpraca na podstawie umowy B2B. Poniżej znajdują się odpowiedzi na wiele pytań o podstawowe kwestie dotyczące tego modelu współpracy.
W umowach B2B dość często stosowane są kary umowne. Jest to przydatna instytucja, ułatwiająca dochodzenie roszczeń w razie złamania postanowień umowy przez współpracownika.
Pracodawcy podejmują różne kroki mające na celu zmniejszenia kosztów zatrudnienia oraz wyeliminowania niektórych obowiązków leżących po ich stronie. Niektórzy z nich, zamiast klasycznej umowy o pracę, decydują się na zawarcie tzw. umowy B2B z kandydatami. Inni podejmują również decyzję o zmianie „zatrudnienia” już w jego trakcie – z umowy o pracę właśnie na kontrakty B2B. Zawieranie umów B2B może jednak wiązać się z pewnego rodzaju ryzykiem.
