Kary umowne w umowie B2B
W umowach B2B dość często stosowane są kary umowne. Jest to przydatna instytucja, ułatwiająca dochodzenie roszczeń w razie złamania postanowień umowy przez współpracownika.
Niemal nierozłącznym elementem każdej umowy o zachowaniu poufności (ang. Non-Disclosure Agreement, czyli NDA) jest kara umowna za niedochowanie poufności przekazanych informacji. W praktyce jest to bardzo wygodny środek, zarówno dyscyplinujący kontrahenta, jak i przyspieszający uzyskanie roszczeń w razie ujawnienia przez naszego kontrahenta przekazanych mu poufnych informacji.
Kiedy zawiera się umowę lub klauzulę poufności (NDA)?
Strony dowolnej umowy mogą wpleść w jej treść klauzulę (cały paragraf lub jedno postanowienie) o zachowaniu poufności. Do zachowania przekazanych informacji w tajemnicy zobowiązana może być jedna albo obie strony. Klauzula poufności najczęściej obejmuje wszelkie informacje, jakie kontrahenci przekażą sobie w trakcie współpracy, a które mają charakter poufny (czyli m. in. informacje o sposobie funkcjonowania firmy, informacje o cennikach czy rabatach, dane technologiczne, strategie rozwoju, informacje o produktach, nad którymi firma pracuje, itp.).
Zdarza się, że postanowienia o zobowiązaniu do zachowania tajemnicy są bardzo rozbudowane i zostają wyłączone do zupełnie osobnej umowy o zachowaniu poufności (umowy NDA). W takim przypadku umowa NDA obowiązuje niejako obok umowy głównej, regulującej zasady współpracy stron.
Często też umowę o zachowaniu poufności (NDA) zawiera się przed przystąpieniem do rozmów z kontrahentem i przed podpisaniem umowy głównej. Dzięki temu mamy pewność, że nawet jeśli ostatecznie nie dojdzie do zawarcia finalnej umowy o współpracy, druga strona będzie zobowiązana zachować przekazane w trakcie rozmów informacje poufne w tajemnicy.
Jak zastrzega się karę umowną w umowie o zachowaniu poufności (NDA)?
Kara umowna za ujawnienie informacji poufnych jest najczęściej konkretną kwotą, wyrażaną w dowolnej walucie (w umowach zawieranych w Polsce jest to najczęściej PLN, EUR, USD lub GBP).
Niekiedy zdarza się też, że kara umowna za ujawnienie informacji poufnych nie przybiera formy konkretnej kwoty, ale procenta czy ułamka wynagrodzenia z umowy głównej (np. 1% wynagrodzenia netto z umowy głównej, za każdy przypadek ujawnienia informacji poufnej).
Wysokość kar umownych w umowach o zachowaniu poufności (NDA) jest bardzo różna i zależy przede wszystkim od wartości informacji poufnych, które są chronione. Im bardziej wartościowe informacje są przekazywane (np. informacje, których ujawnienie mogłoby np. zatrzymać funkcjonowanie firmy lub narazić jej wizerunek na szwank) – tym kara umowna za ujawnienie takich informacji wpisana do umowy będzie wyższa.
Najczęściej w polskich realiach małego i średniego biznesu spotyka się kary umowne za każde ujawnienie informacji poufnych w granicach od kilkunastu tysięcy PLN do kilkuset tysięcy PLN.
Jakie są zalety wpisania kary umownej do umowy o zachowaniu poufności (NDA)?
Kara umowna ma za zadanie chronić poufność przekazywanych informacji w ten sposób, że w razie ich niedozwolonego ujawnienia przez stronę, która takie informacje otrzymała – będzie ona musiała zapłacić drugiej stronie karę umowną w takiej wysokości, jaka została wpisana do umowy.
Największą zaletą kary umownej w umowie NDA jest uproszczone dochodzenie zapłaty od osoby, która złamała zasadę poufności. W takim wypadku nie jest konieczne wykazanie poniesienia szkody, czyli udowodnienie, że wskutek ujawnienia informacji poufnych, które przekazaliśmy, np. nasz kontrahent wyprzedził nas z wprowadzeniem danego produktu na rynek.
W przypadku zastrzeżenia w umowie o zachowaniu poufności (NDA) kary umownej – należy jedynie udowodnić, że nastąpiło niedozwolone umową ujawnienie informacji poufnych. To wystarczy, aby zażądać zapłaty umówionej kary z uwagi na niedochowanie tajemnicy. W skrajnej sytuacji może się nawet okazać, że ujawnienie naszych informacji poufnych nie spowodowało żadnej szkody dla naszej firmy, a i tak będziemy uprawnieni do dochodzenia zapłaty takiej kary. Kwestią odrębną pozostanie natomiast tzw. miarkowanie kary (tj. jej ewentualne obniżenie z uwagi na zupełny brak poniesienia szkody).
Podsumowując, niemal każda umowa o zachowaniu poufności (NDA) zawiera postanowienia o karze umownej. Ma to na celu dodatkowe podkreślenie konsekwencji ujawnienia tajemnicy, ale i ułatwienie dochodzenia roszczeń. W TYM* wpisie przybliżono kilka dodatkowych kwestii dotyczących kary umownej, aktualnych także dla kary umownej w umowie NDA.
W umowach B2B dość często stosowane są kary umowne. Jest to przydatna instytucja, ułatwiająca dochodzenie roszczeń w razie złamania postanowień umowy przez współpracownika.
Jeżeli istotny jest dla nas np. termin wykonania umowy, czy rzeczywiste przestrzeganie przez drugą stronę nakazu zachowania poufności informacji – rozważmy uwzględnienie kary umownej w projektowanym kontrakcie. Jest to bowiem jeden z bardziej „plastycznych” tworów prawa cywilnego, który łatwo można zaadaptować niemalże do każdego rodzaju umowy.
NDA (Non Disclosure Agreement), czyli inaczej „umowa o zachowaniu poufności”, jest niezwykle popularnym kontraktem biznesowym. Ma za zadanie chronić szczególnie istotne dla strony informacje (najczęściej finansowe, biznesowe, handlowe, technologiczne). NDA może być zawarta zarówno w okresie przed wejściem w bliższą współpracę biznesową, na początku takiej współpracy, jak i w jej trakcie. Czym charakteryzuje się NDA i kiedy warto rozważyć jej podpisanie?
