Nie można wypowiedzieć umowy o pracę na czas określony w czasie jej trwania – MIT
Każda umowa o pracę – niezależnie czy jest to umowa na czas określony, nieokreślony, czy nawet okres próbny – może zostać wypowiedziana – i w konsekwencji ulega rozwiązaniu z upływem okresu wypowiedzenia. Wypowiedzenia może dokonać zarówno pracownik, jak i pracodawca. Okres wypowiedzenia jest jednak zależny od długości zatrudnienia u danego pracodawcy.
Zastosowanie mogą mieć trzy różne okresy wypowiedzenia:
- 2 tygodnie – jeżeli pracownik był zatrudniony przez mniej niż 6 miesięcy;
- 1 miesiąc – jeżeli pracownik był zatrudniony przez co najmniej 6 miesięcy, lecz mniej niż 3 lata
- 3 miesiące – jeżeli pracownik był zatrudniony przez co najmniej 3 lata.
Umowa o pracę na czas nieokreślony i na czas określony zasadniczo różnią się jedynie czasem obowiązywania – FAKT
Zmiany wprowadzone do kodeksu pracy z dniem 26 kwietnia 2023 r. zasadniczo zrównały umowę na czas określony z umową na czas nieokreślony. Aktualnie – największą i właściwie jedyną różnicą pomiędzy umowami jest okres ich obowiązywania.
Przed wejściem w życie zmian kodeksu umowę na czas określony pracodawca mógł rozwiązać bez wskazania przyczyny wypowiedzenia. Rozwiązanie to było niezwykłym ułatwieniem dla pracodawców – w teorii mogli oni rozwiązać umowę czasową za wypowiedzeniem bez powodu.
Aktualnie wypowiedzenie zarówno umowy o pracę na czas określony, jak i nieokreślony, wymaga wskazania przyczyny wypowiedzenia.
Rozwiązanie umowy o pracę na czas określony przez upływ czasu wymaga dokonania dodatkowych czynności – MIT
Rozwiązanie umowy o pracę na czas określony następuje z upływem czasu, na który była zawarta. Następuje to automatycznie i nie wymaga żadnych dodatkowych oświadczeń bądź innych czynności ze strony pracodawcy.
Pracodawca nie ma też obowiązku informować pracownika, że zbliża się koniec obowiązywania jego umowy.
Pracodawca nie ma obowiązku ponownego zatrudnienia pracownika po rozwiązaniu umowy na czas określony przez upływ czasu – FAKT
Na pracodawcy nie ciąży żaden obowiązek związany z ponownym zatrudnieniem pracownika, którego umowa rozwiązała się przez upływ czasu, na który została zawarta. Pracodawca podejmuje decyzję o kontynuacji współpracy lub jej braku we własnym zakresie. Pracownik zatrudniony na umowie czasowej nie ma więc gwarancji ponownego (lub dalszego) zatrudnienia po upływie czasu, na jaki został zatrudniony.
Pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę na czas określony przez okres co najmniej 6 miesięcy przysługuje jednak prawo do złożenia wniosku o zmianę formy zatrudnienia. Przed zakończeniem obowiązywania umowy pracownik może więc wystąpić z takim wnioskiem celem przedłużenia swojego zatrudnienia. Pracodawca powinien uwzględnić wniosek, jednakże nie ma takiego obowiązku. Nie jest to więc również gwarancja zatrudnienia.
Umowy o pracę na czas określony można zawierać w nieograniczonej liczbie – MIT
Umowy o pracę na czas nieokreślony nie można zawierać bez ograniczeń. Przepisy kodeksu pracy wprowadzają dwa ograniczenia – tj. czasowe i ilościowe. W ten sposób liczba umów na czas określony nie może przekroczyć trzech, a łączny czas zatrudnienia na podstawie umów czasowych nie może przekroczyć 33 miesięcy.
W momencie przekroczenia choćby jednego powyżej wskazanych progów (tj. zawarcie czwartej umowy lub rozpoczęcie 34 miesiąca zatrudnienia) umowa automatycznie, z mocy samego prawa, przekształca się w umowę o pracę na czas nieokreślony.
Ograniczenia czasowe i ilościowe nie dotyczą jednak umów zawieranych w przypadku:
- zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności
- wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym
- wykonywania pracy przez okres kadencji
- obiektywnych przyczyn leżących po stronie pracodawcy
Aleksandra Kostrzewa
aplikant adwokacki